یک

میدونم قول داده بودم که وقتی کادوشو آماده میکنم

یادداشت غمگین ننویسم ..

تهش بغض نکنم ..

نگم بهش کاش میشد منم با این کادو اومده بودم!

اما خب دلتنگی این چیزارو نمیفهمه ..

میفهمی؟

مثلا تصمیم بگیرم از این به بعد اینجا از عشقش بنویسم و هی بنویسم و یه روزی توی روزایِ دورتر ازش بخوام بیاد و نوشته هامو بخونه ..

تا بفهمه حتی کوچکترین توجه هاتش برام بی نهایتِ آرامشه ..

کاش میشد بهم بفهمونه چطوری اینقدر خودِ آرامشه !؟

اون حرف میزنه و من اسمِ تمامِ کلمات حرفشو عشق میذارم ..

حتی اگه یه حرفِ ساده باشه اما با لحنِ صداش خاص ترین کلمه و جمله

میشه .. :)